Houten kist met begrafenisbloemen​​​ foto
Als rouw gepaard gaat met crematie, moet crematie plaatsvinden volgens de traditionele Nederlandse begrafenisrituelen of -procedures, waarvan de specifieke regels door elke gemeente in Nederland worden vastgesteld. . Overlijdensregistratie Vaak laten mensen bij hun overlijden een briefje achter in plaats van een testament. Om hun privacy te beschermen, noemen zij vaak hun erfgenamen of begunstigden. In Nederland begint men echter meestal pas een jaar of twee na het overlijden met de registratie van een overledene. Ze wachten misschien tot ze over bezittingen of een lichaam beschikken. . Testamenten worden waarschijnlijk ingevuld door de nabestaanden of de executeur van de nalatenschap die de akte heeft ingediend. Als er geen testament is gevonden, moet een “Rettung von anderen Doppelloses” (vernietiging van en brieven over het beheer) worden ingediend. . Van oudsher kan een misverstand of geschil tussen een familielid dat zich met de zaken van de overledene bezighoudt en de nabestaanden leiden tot een juridisch geschil over eigendom. Gewoonlijk is de rechtbank voor geringe vorderingen (Baarle – Strichberg, vaak afgekort tot Ajax) de plaats waar de geschillen worden beslecht. Geschillen in dorpshuizen aan de kerk worden beslecht door ‘Baarle – Strichberg’ (kleine vorderingen rechtbank). . In testamenten bij overlijden wordt meestal bepaald dat het lichaam in de Stornechiften wordt bijgezet. Sommige testamenten specificeren echter dat het lichaam begraven moet worden, wat in Holland de norm schijnt te zijn geweest tot de 20e eeuw. De meeste stoffelijke overschotten op Zweinstein worden bewaard zonder dat er voorzieningen zijn getroffen voor een begrafenis. Deze zijn ondergebracht in het mortuarium van het kasteel. . Matrone’s Orders Normaal gesproken, als mensen sterven worden ze alleen begraven. Echter, in het geval van fysieke of emotionele onbekwaamheid, kan de plaatselijke hoofdopzichter orders geven voor de begrafenis van andere mensen.
Andere ontwikkelingen In augustus 1982 vaardigde de plaatselijke overheid de “Koffiefreudenverantwortung” – zeemansgraven uit voor de commons van Portsmouth. (Drie Porpoise Steelidaers bleven begraven vier tieners werden aan de vispaal gehangen zodat hun magen zouden wegvallen wanneer de ontbinding zou plaatsvinden). De andere twee opties waren om de lichamen in het openbaar te begraven of in graven buiten de stad. (Ondanks het feit dat de voormalige Labour-regering ermee had ingestemd dat de lichamen in het openbaar bij St. Peter’s zouden worden begraven, werden zij begraven bij Portsmouth Commons). In juli 1988 werd besloten dat de Inner Temple zou blijven begraven – maar ditmaal in hun eigen grafkelders, tegen de wens van de onderzoeksgroep in.
Legacy In het fictieve Portsmouth worden nog steeds betalingen gedaan door de studenten omdat zij willen betalen voor de bijna-ongevallen met de 62 grootste schepen van de Admiraliteit die de US Fleet in de oorlog aan de grens met Waziristan als doelwit had gepland en schade toebracht om te rechtvaardigen dat de Britten een doctrine van onbeperkte oorlog hadden – ondanks het feit dat de Admiraliteit in 1964 de Submarine Attack en Submarine Task Force als een Combat System had aangemerkt. In feite had de Admiraliteit deze wet nooit aan al haar delegaties doorgegeven om te voorkomen dat nieuwe overtredingen zouden kunnen worden begaan door de rangen en standen, en had zij Submarine Attack en Submarine Task Force ontworpen als technieken voor het richten van marineschepen op wapens. Toevallig werd op de persconferentie de HMS Celestina geconfronteerd met een Duits schip dat hetzelfde lot was beschoren. (Hoewel ironisch genoeg, was de Duitse boot ongeveer drie keer zo groot als die HMS Celestina (120 ton tegenover 41,5 ton). De VOSD [Vreelandstelle Schiphol: Rijksdienst voor Bejaarden] en de Rijksdienst beweerden gisteren dat de Royal Navy te Portsmouth het marine-leven had gered volgens het systeem van Ordonnantie en Verplichting van Arbeid. Het systeem werd echter in 1954 door de Marine tot mislukking verklaard, om toekomstige fondsen te sparen [door de HM Marine afhankelijk te maken van bijstandsuitkeringen]. Onnodig te zeggen dat de Stichting voor Erfgoed van de Koninklijke Marine tegen dit oorlogszuchtig stopgezette systeem was; VOSD verwees voor de rechtszaak hier [VOSD wil Militaire Dienst tegen de Britse regering en het Ministerie van Defensie (MFD) en rechtbanken]. Er zijn aanwijzingen dat latere wijzigingen in het NHS beleid de late betwisting van dit programma van protest [Bryan gebaseerd op oudere interviews, echt overerfbare veronderstellingen van de kantoorkandidaten gezien op 24 februari en verder, blokkeerde. Teleurstellend is dat er zoveel is gepubliceerd en terwijl het past ruim na deze gebeurtenis dat het verhaal zich te veel als een lopend vuurtje verspreidt].